نمیدونم سیمز بازی کردین یا نه ؟ بازی خیلی جالبیه ، یه بازی واقعی که باید زندگی واقعی یک یا چند کاراکتر رو مدیریت کنی ، از بدو تولد و پوشک عوض کردنش ، تا مدرسه فرستادنش ، سفر رفتنش ، سر کار رفتنش و حقوق و بیمه و دانشگاه و دوران پیری تا مرگش
تشریف بیارین ادامه مطلب ": )
یه باریه ولی در عین حال خیلی واقعیه و می دونید سالها من هم تو مجازی بودم و وبلاگ نویسی کردم و خیلی غرق شدم در مجازی ، مثل سیمز ، بیشتر دوست دارم توی واقعیت زندگی کنم ، توی سیمز میتونی بهترین گل ها رو بکاری ، بهترین پول رو در بیاری ، بهترین ویلا و ... ، اما همینکه گوشی یا تبلت و لبتابت رو خاموش کردی ، چی هستی؟ توی واقعیت چه پیشرفتی داشتی؟؟؟
البته زندگی ما هم یه جورایی ما رو مجازی کرده ، الان مثلا ما میخوایم خرید اینترنتی کنیم ایا با دست هامون اسکناسی رو لمس می کنیم؟ گوشی رو میاریم بالا و چند تا دکمه میزنیم و یه خرید انجام میدیم که درسته که برای ما رفاه اورده ولی این حرکت ، شبیه همون حرکیته که توی مجازی و زندگی های مجازی امثال سیمز زده میشه.
++2 تا یادداشت قبلی درباره magic leap یادداشت گذاشتم که ویدیوهاشو بصورت زیرنویس دار از یوتیوب دانلود کردم و گذاشتم و احتمالا در اینده ما بیشتر از قبل با مجازی درگیر بشیم و زندگی رو یادمون بره . سبک زندگی ما شبیه ادم های توی سفینه انیمیشن wall.e بشه . حتما این انیمیشن رو ببینید.
دوست دارم گلبرگ گل رو با پوست دستم حس کنم ، عطرش رو استشمام کنم ، تیزی خار گل رو حس کنم ، حس خوب پریدن توی چاله اب رو حس کنم ، موندن زیر بارون رو حس کنم ، گرمای خورشید رو ، روی گونه هام حس کنم ، اینا چیزایی هست که توی واقعیت و اون بیرون پیدا میشه و نه اینجا . اعتراف میکنم وبلاگ ، پناهگاه من توی خیلی از موقعیت ها بوده و همچنان هم احتمالا هست ولی از یه جایی لازمه از این پناهگاه بیرون بیای و بری دنبال سرنوشتت.
سلام :)
بنظرم وقتی این جای امن پیدا میشه وقتش میرسه اینجا رو ترک کنیم تا متروکه بمونه با همه ی گذشته ای که در اون ثبت شده.
اره بازی مشابه سیمز رو بازی کردم و بد نبود اما مجازی بود و دوست نداشتنی البته بنظر من. بدون هیچ حس و احساسی و کاملا یه فضای مجازی... تعادل خوبه وگرنه آدم غرق این بازی میشه و دیگه بیرون کشیده نمیشه.
متوجه شدم منظورتون چیه.