+قبل از اینکه این یادداشت رو شروع کنم ، یادداشت های قبلیم رو که مرتبط با همین موضوع بود رو لیست و فهرست میکنم ، با این حال فکر میکنم توی نینی سایت بیش از یک یادداشت درباره اش نوشته باشم ، ولی شایدم اشتباه میکنم ، بهرحال ، یادداشت نقد همیناست!

 

📌بخش اول : فهرست یادداشت ها (رو میذارم )

📌 بخش دوم : نشانه ها

📌 بخش سوم : راهکارها (یی که الان در نظر دارم و دارم انجامش میدم!)

 

 

📌بخش اول : فهرست یادداشت ها

1.چک لیست و تیک  ( کلیک )

2.حوصله ندارم ( کلیک )

3.کمالگرایی ( تاپیک من در نینی سایت ) ( کلیک )

 

 

📌 بخش دوم : نشانه ها

خب ، مهم ترین هاشو که الان یادمه رو میگم ولی خب مسلما رگه های زیادی داره

 

2.1.هشت دست ! :

مثلا موقعی که چیدن سفره ناهار و یا شامه ، خیلی دوست دارم که که حداقل یه هفت - هشت تایی دست داشتم و با هر کدومش یه چیزی رو می گرفتم و می اوردم تا هی بلند نشدم و وسیله بیارم ، مثلا"

 

با دست اولم :  سفره بردارم و بندازم

با دست دومم: با اون یکی بشقاب ها ،رو بردارم

با دست سوم : سینی و دیس برنج

با دست چهارم : ظرف خورش

با دست پنجم :  پارج آب

با دست ششم : ترشی یا ماست و ...

 

2.2. انضباط :

مثلا من حساب میکردم که ، یعنی اینطور بگم که انجام یه کاری حدود 20 ساعت زمان میخواد ، بعد میگفتم من میرم پشت میز و تا 20 ساعت دیگه ، همونجا وایمیستم تا کارم تموم بشه ولی این عملا غیر ممکنه ، مثلا یهو ادم نیاز بشه بره سرویس یا گشنه اش بشه ، دقت کنید من دارم درباره صرف زمان توی خونه حرف میزنم ، بعد گفتم خب غذا رو میارم کنار میز ، بعد پامو قفل و زنجیر میکنم تا نتونم فرار کنم و این مدلی ، حالا شما زمان رو بکن 30 ساعت ، پس قهوه هم اضافه میشد و مثلا بود روی که شاید 4 ساعت میخوابیدم ، ساعت 2 نصف شب بلند میشدم و تا 8 شب شاید 2 تا ماگ بزرگ قهوه میخوردم ولی اون اخر اخرهاش توی فضا بودم و خوابیدن هم به سختی خوابم میبرد و فرداش داستان داشتم!!! در حالی که اینجور برنامه چیدن غلطه ، ساعت خوابت رو کم کنی جای دیگه به هم میریزه ، زمان انجام کار رو باید به شیوه دیگه ای کم و یا زیاد کرد که اگه زیادش کنی ، باز از یه چیز دیگه باید بزنی ، در کل یه مثلثه که 3 ضلع داره و باید اینا رو مساوی نگه داری

 

2.3.بهترین بودن توی همه چیز ( وسواس زیاد )

تصور کنید که مثلا میخواین یه ارائه بدین یا یه مقاله ، باید از منابع مختلف استفاده کنید ، در حالت عادی این نرماله ولی اینکه بگی من همه رو میخوام و همه رو بنویسی ، این زیادی وسواس گونه است.

 

2.4.در کانون توجه بودن

و اینکه بقیه هی ازت تعریف کنن ، چه اینکه اینکار ناخوداگاه و یا انجام کاری برای گرفتن توجه بقیه باشه.

 

++الان اینا یادم بود ولی خب خیلی بیشتر هستن .

 

 

📌 بخش سوم : راهکارها (یی که الان در نظر دارم و دارم انجامش میدم!)

بصورت کلی ، زمانم رو به 4 قسمت تقسیم میکنم :

1.خواب

2.کار 

3.ورزش

4.اینترنت ( وبلاگ )

 

این 4 تا یه جوری از همدیگه تاثیرپذیری دارن ، ولی بصورت کلی اینطوری هست که از اونجا که بیشترین هدر رفت زمان رو توی اینترنت گردی و شبکه های اجتماعی داشتم ، اول زدم همه شونو حذف کردم ، و الان فقط می مونه وبلاگ که اون جزئ ثابته و میخام بهش فقط اون روزهایی که نیاز دارم گوشی هوشمند همراهم باشه ، فقط اون روزها به وبلاگم سر بزنم که میشه 5 شنبه و جمعه. روزهای شنبه تا 4 شنبه ، من یه گوشی ساده دارم و اگه مثلا نیاز باشه که ویدیوای رو ضبط کنم دیگه توی یه روز سروتهش رو هم بیارم و فقط همون روز باشه.

 

من گوشی هوشمند خودمو ، داخل یه کیف ( شبیه کیف پول بزرگ ) میذارم و قفلش میکنم ، قفلشو به خواهری میدم و خود کیفشو یه جایی دور از دسترس خودم که برام سخته برش دارم میذارم ، و همینطور ساعت انجام کارم رو ، در طی ساعاتی که توی کتابخونه هستم تنظیم میکنم و نه بیشتر ، وقتی هم که اومدم خونه ، میرم سراغ ورزش و همه وسایلم رو داخل کیفم هستم ، به هیچ عنوان کارم رو در خارج از زمان خودش انجام نمیدم ، نوشتنی یا خوندنی باشه ، یا بمونه ، می مونه برای فرداش.

 

اخر هفته ، من کتابخونه خاصی میرم که باید هم صندلیمو رزرو کنم و هم تایید حضور 3 ساعته داشته باشم که باید گوشی هوشمندم همراهم باشه ، و البته اینم در نظر بگیرم که یه جایی بشینم که پشت سرم دیوار باشه ، چون اینجا که الان من میگریم پشت سرم هم یکی دیگه نشسته ( 2 ردیف پشت سر هم که بینش راهرو هست ) و هم ممکنه اون طرف برگرده صفحه لبتابمو نگاه کنه که دوست ندارم.

 

خب برنامه اینه ، تا ببینم به کجا پیش میرم ، 

 

📌.تفاوت انگیزه با انضباط

 

+این ویدیو در نماشا ( کلیک )

 

📌.نه به دوپامین فیک

 

+این ویدیو در نماشا ( کلیک )

 

 

++خیلی بده این دوپامین فیک ، یعنی با انجامش فک میکنی الان میری یه کوهو جابجا میکنی و کن فیکون میکنی اما همه اش توهمه ، احساسات و هیجانات و قدرت ها باید واقعی واقعی باشن تا موندگار باشن ، من راجه به موندگاری حرف میزنم و نه راجع به یه لحظه سرخوشی و توهم.