سلام
به یه جشن عروسی دعوت داریم
و سرم خیلی شلوغ شده امروز و تا اخر هفته که برگردیم
میخواستم کامنت ها رو جواب بدم ولی میترسم هول هولکی بشه و یه چیزم میخواستم توی جواب بگم که گفتم اگه بگم ممکنه از قلم بیفته
پس باشه وقتی که برگشتم جواب بدم
مرسی ": )
.. pari
سلام
ممنونم دوست من🍀
این دوستی برقرار بوده تا امروز ، امیدوارم از امروز به بعد هم تا مدتی طولانی برقرار بمونه و حرفتون درسته، توی جامعه ایران، اینجور دوستی ها بلاخره یه روزی تمام میشه و این به شرایط خود دو دوست در اون زمان برمیگرده.
مرسی🌹
.. pari
سلام
اولویت خودمون باشیم واقعا سخته .. توی موقعیت های مختلف که دیگه بدتر میشه..
....
الان متوجه شدم حرفتون چی بود از لحاظ تفاوت فرهنگی... درسته بعضیها فرهنگ عجیبی دارن و بعضی از این موارد به فرهنگ فکر نمیکنم برگرده به بدبینی و شکاکی اقا یا مذهب و خیلی افراطی بودن فرد توی مذهب برمیگرده...
شاید به فرهنگم برگرده نمیدونم..
.......
اره میدونم که هستین من گذر زمان رو گفتم..
(توی کدوم موقعیت دقیقا؟ من چرا متوجه نمیشم ؟ )
منظورم خودم بود.. منظورم از موقعیت این بود که ناراحت شدم و به چند سال دیگه فک کردم و دیدم که ممکنه دیگه ارتباطی نباشه ...
دوست دیگ های هم چنین حرفی غیر من به شما زد؟ فقط من بودم دیگه توی این موقعیت خودم رو متصور شدم. منظورم این بود.
++ باران وب منم نمیاد نیست.. بیشتر با ایمیل با هم در ارتباطیم. حرف شما درسته و من واقعا نظری در این مورد ندارم.. بهتر اینه با خودشون حرف بزنید. قطعا پاسخ میدن. اگر خودتون صلاح دونستین.
.. pari
سلام😁
این آهنگ رو نشنیدم البته مدتیه از شنیدن آهنگ محرومم.. باید قشنگ و شاد باشه😊
....
۱. خب راستش نه همیشه، ولی گاهی توی اولویت ها منم مشکل دارم واسه همین ممکنه خودم رو اولویت دوم قرار بدم ناخوداگاه.
++ حرفتون رو باهاش موافقم..
راستش اون اخرش که گفتین با مهمانتون راجع به فرهنگ حرف میزدین راستش متوجه نشدم.. شاید اون فردی که فرهنگش متفاوت باشه تنها فرقش این باشه که توی مثالی که از تعاملات و ارتباطات روزمره گفتین حاضر نباشه مثل خانمهای اونجا پا به پای مردان توی زمین کشاورزی کار کنه.. چون هیچ زمان این چنین تجریه ای نداشته و تمایلش به انجام کارهایی باشه که تا حالا انجام داده ولی این رو قطعا چیز عجیبی نمیبینه.. طبیعیه وقتی خانم ها و اقایون توی زمین کنار هم کار میکنن با شرایطی باشن که همه اون مدلی هستن و اون رو بد نمیدونن..
اره قضیه بندباز یادمه.. لباس های محلی سمت شما رنگی رنگی و قشنگن اما سمت ما تک رنگ اما شاید ترکیب دو تا رنگ باشه..
۲. درسته میتونه یه طرفش جلب توجه باشه ولی این وسط گاهی جلب توجه برای دریافت کمک هست..
۳. متوجهم ...حرفتون رو تایید میکنم و سکوت میکنم.. الان حرفی ندارم بگم.
راستش حرفاتون هم منو بفکر فرو برد هم ناراحتم کرد چون فک میکنم یه دوست خوب رو قراره به زودی از دست بدم 🙂
منم خیلی سعی میکردم که اگر پستی توی وبلاگه همینجا براش کامنت بگذارم و خصوصی نگم هر بخشی توی همون قسمت باشه.. ولی یه چیزی که متوجهش شدم اینه که توی خصوصی ادم وقتی با دوستش حرف میزنه خیلی راحتتر نظرش رو میگه چون نگران نیست خیلی های دیگه هم کامنتهاش رو بخونه و یه نقطه ضعف برای سواستفاده پیدا کنن..
حرفاتون درسته، متوجهم چی میگین.
باید دید چی میشه و اگر لازم بود در موردش حرف زد.
الان ظاهرا من تنها دوستی هستم که توی چنین موقعیتی قرار گرفته!
نمیدونم در پاسخ حرفهاتون چی بنویسم.
واقعا الان نمیدونم چی شد دقیقا..
در مورد باران هم میدونم از حضور همه دوستانشون خوشحال میشن و میدونم مشکلاتی دارن که وبشون این مدلیه ولی نمیخوام بگم طرفشون رو میگیرم ولی شما هم حق دارید..
من نمیتونم طرف شما یا ایشون رو بگیرم اگر قسمت شد دیدینشون با خودشون حرف بزنین. اینجوری بهتره نه؟
.. pari
سلام
چه خوبه که حرفم رو درک میکنین.. یجور نظم و ترتیب دادن به مطالب، شاید محسوب میشه.
........
یجورایی درست برداشت کردین اما موضوع اینه من چیزی به اسم اولویت داشتن توی ذهنم نبود.. وگرنه آره میتونه اولویت باشه..
موضوع اینه که ما به ارتباطات توی مجازی هم به اندازه واقعیت بها میدیم چون در یک سطح هستن.. مثلا من همونطور که با یه دوستی که میبینم حرف میزنم همونطور و با همون حالت با یه دوست اینجا حرف میزنم چرا؟!
چون دارم با یه آدم زنده حرف میزنم.. فقط تفاوتش اینه یکی رو میبینم ولی یکی فرسنگ ها دوره.. و من مجازم انتخاب کنم ببینمش یا نه.. ولی بازم باهاش دوستم.. جدی میگیرمش و اهمیت داره.. همونطور که برای دوستی که اینجاست نگران میشم واسه اون دوست مجازی هم نگران میشم در شرایط یکسان...
ولی نمیدونم از نظر بقیه چرا ما اینجا رو زیادی جدی گرفتیم و نمیتونیم نسبت به یه حرف یا یه نوشته ناراحت کننده مثل خودکشی بی اهمیت رد شیم.. در حالی که اونا اینکارو انجام میدن..
.........
یه سوال راجع به مثالتون بپرسم؟
اگر یه روز مخاطبینتون زیاد شد فرضا اگر خود من که دوست شما هستم یهو کمتر کامنت بگذارم یا یجورایی خودمو عقب بکشم و خودم باعث بشم ارتباط کمتر بشه اونوقت چی؟!
این کار دو تا دلیل داره:
۱. من خوشحالم که مخاطبین زیادی دارین که باهاشون تعامل دارین چه من بعنوان دوستتون باشم چه نباشم..
۲. از روی حس حسودی، خودمو عقب بکشم خودخوری کنم که چرا مثل قبل پاسخ کامنتهای منو نمیدین یا چرا وب من نمیاین یا مثلا چرا یه کامنت کوتاه گذاشتین در حالی که عادت به کامنت طولانی داشتین که بگذارین؟
حالا بنطرتون اگر یه طرفه شما بخواین ارتباطتون رو حفظ کنین میشه؟
خواستم یه دیدی بهتون بدم.. وگرنه اینکه انتخاب کنین با ویس پاسخ دوستان قدیمی رو بدین بهترین انتخابه به شرطی که اونم تمایل به ارتباط داشته باشه..
......
در مورد اینکه آدمها میخوان عمدا فراموششون کنیم.. در مورد بعضی دوستان موافقم.. ما ادمها با توجه به موقعیت و شرایطی که داخل اون هستیم ارتباطاتمون رو مدیریت میکنیم.. یکی بخاطر کاری که شروع میکنه نیاز داره چند تا مخاطب داشته باشه که با اونها و در مورد کازش در تعامل باشه.. یا یکی ازدواج میکنه و همسرش ممکنه روی این دوستیها حساس باشه و مجبوره بدون حرفی ارتباط رو قطع کنه .. یا یکی خودش کامنت وبش رو میبنده تا با کسی در تعامل نباشه.. یا مثالهای دیگه..
.. pari
سلام دوباره😁
مرسی که دسته بندی رو درستش کردین..
میدونین اون کامنتها چون پراکنده بوده وقتی یکجا جمع بشه و مثلا اگر نکته ای بینشون جا افتاده باشه اضافه بشه و گفته بشه و منه مخاطب دوباره یکجا همه اون مطالب رو بخونم تازه مطلب برام جا میفته چی بود چجوری بود.. مثلا رسم این منطقه این بود..
از نظر بعضی افراد من و شما یا نه اصن فقط خودمو میگم، که آدمای اینجا رو مثل دنیای واقعی میدونیم و به احساساتشون، حالاتشون بها میدیم اینجا رو زیادی، جدی گرفتیم.. در حالی که بین ما ادمای اینجا فقط این بحث مکان هست که اختلاف ایجاد میکنه، و اینکه انتخاب کنیم ناشناس با هم توی این فضا در ارتباط باشیم یا نه این ارتباط رو سمت دیدارهای دوستانه ببریم یا مثلا با هم تماس بگیریم و حرف بزنیم (خودم رو در همه حالات مثال میزنم) و در کل با دوستانی از شهرهای مختلف در ارتباط باشیم و ارتباطمون رو صمیمیتمون رو به گونه ای که انتخاب کردیم حفظ کنیم.. چون به همه اون افرادی که پشت این صفحات مجازی میشینن به چشم یه انسان نگاه میکنیم و روابطمون رو میسازیم.. در حالی که برای بقیه، روابطشون در خارج از این فضاست و منه مخاطب که سالهاست میخونم نوشته هاشونو یا براشون مینوشتم و از نظرم یه صمیمیتی بینمون بوده براشون چندان اهمیت ندارم چون اونا از تاثیر لغاتی که بینمون رد و بدل میشه نااگاهن یا براشون اهمیتی نداره.. (همه اینا مثال یا ارتباط بین منه خانم با یه دوست خانمی هست که یهو ناپدید میشه میره و یهو میاد باز میره)
این تفاوت در نگاه ما آدمهاست و از طرفی باید به این دقت کرد چی باعث میشه که حضور یه دوست مجازی برامون اینقدر پررنگ میشه که با رفتنش اذیت میشیم..
مدتی پیش به این قضیه فکر میکردم.. ولی راستش جوابی براش ندارم.. و از خودم این سوالا رو میپرسم که واقعا بخاطر احساس صمیمیت بینمون بوده که ناراحت شدم یا دلخور شدم! یا چون میدونم یه انسان پشت این فضای مجازیه و یا این قضیه ممکنه به درونیات خود من برگرده.. و و و همینطور فکرای دیگه..
گاهی فک میکنم بهتره آدمایی که رفتن یا نمیخوان در ارتباط باشن رو فراموش کنیم.
چرا باید منتظر کسی باشیم که ما دوست میبینیمش اما اون دوست نمیبینه ما رو..
حالا بماند که فرهنگم چقدر میتونه تاثیرگذار باشه..
راستی اینم بگم حرفام کلی هست و اشاره به هیچ شخص یا دوستی نداره. فقط اون چیزایی که بهشون فکر میکردم یا به ذهنم رسید رو نوشتم..
.. pari
سلام
ممنونم.
چقدر عالی که توی دسته بندی رسم و رسومات این یادداشت رو قراد دادین و چقدر عالی تر که رسم و رسوم خودتون رو هم میخواین یادداشت بگذارین😀
کاش باقی دوستان خاموشم از رسم و رسوماتشون مینوشتن تا کمی اطلاعاتم بره بالا..
.. pari
سلام
حالتون چطوره؟! خوبین، خوشین؟ 😀
یه لینک براتون توی پیام بعدی میفرستم که از اداب و رسوم ازدواج اینجاست..
راستش این چیزی که نوشته رو من به یه نحو دیگه ای یادمه.. ولی این مربوط به زمان خیلی قدیم هست نه الان.. مثلا حدود ۳۰ سال قبل اون چیزی که من دیدم توی عروسی های اقوام و اشنایان به این خیلی نزدیکه اما کمی متفاوته..
ما اینجا یه رسمی داریم که وقتی پسری میره خاستگاری دختری براش نشون میبره، نشون یعنی هدایایی مثل انگشتر و یه تعداد پارچه (چادر، لباس) یا روسری.. یه همچین چیزی..
زمان عروسی رو قدیما بزرگتر فامیل مثل پدربزرگ مشخص میکرده مراسم عقد و عروسی توی خونه ها برگزار میشده.. دیگه اینکه شب حنابندان تمام هدایایی که خانواده داماد برای عروس میگرفتن رو توی سینی های بزرگ که بهشون مجمعه میگیم میگذاشتن و بالای سرشون میگذاشتن و میرقصیدن و با دوهل و ساز میرفتن خونه عروس و اون مراسمی که اینجا به اسم در وا کنه نوشته رو اجرا میکردن و تا اون جایی که من یادمه اسم قران و داماد که میومد در رو باز میکردن و هدایا رو میاوردن داخل میرقصیدن و جلوی عروس هر جا که نشسته بود میگذاشتن وسایل دامادم که خانواده عروس میخریدن رو میاوردن و میچیدن و بعد داماد که میومد داخل مجلس وسایلا رو باز میکردن و میگفتن چی خریدن ..
بعد اون چیزی که یادمه مراسم حنابندان هست که روی دست و پای عروس حنا میگذاشتن و مهمانان رو هم از حنا تعارف میکردن تا دخترای مجرد توی مراسم هم از اون حنا روی دستاشون بگذارن چون نشونه بخت خوب و خوش یمنی بوده(اینا چیزاییه که من یادمه) البته توی مراسم حنابندون اون اشعار و پول که توی سینی حنای عروس میگذاشتنم بوده ...
روز دومِ مراسم عروسی، روز عقد و مراسم ازدواج بوده.. که ظهرش خانواده داماد همه مهمانها رو ناهار میدادن و اونام اگر هزینه ای داشتن و دوست داشتن اونجا بعنوان کُمکی به خانواده داماد میدادن تا برای مراسم خرج کنن.. بعد یه چیزیم هست در مورد مراسم سر تراشک.. موقع سرتراشک هم پول مینداختن داخل لنگ اصلاح داماد..
بعد مراسم عقد بوده که سر سفره عقد، روحانی صیغه عقد رو میخونده و بعدش رقص و پایکوبی بوده.. بعد از خونه عروس مراسم عروس کشون بوده و پاورداری.. مراسم عروس کشون این مدلیه که همه مهمانها دنبال ماشین عروس و داماد هر جا که برن میرن تا به خونه داماد یا خونه خانواده داماد برسن.. اونجا عروس و داماد از لحظه ای که از ماشین پیاده میشن تا لحظه ای که به در خونه میرسن جلوشون اینه عروس (اینه شمعدون روی سفره عقد) و قران رو میگیرن و عروس اروم اروم راه میره تا اقوام هدایای نقد و غیرنقدشون (معمولا سکه یا طلا، البته بگم در گدشته رسم بوده و خانواده عروس و داماد طلا میدادن یا خونه یا زمین.. البته الان از این خبرا نیست😀) رو بدن ... البته اینجا جلوی پای عروس و داماد گوسفند هم میکشن و عروس و داماد رو خون میدن.. روی پیشونیشون فک میکنم از خون میزنن که چشم نخورن.. براشون قربونی میکنن.. بعد یه چیز دیگه م که هست اینه که ما توی مراسمات ابن مدلی دوهل و ساز داریم که باهاش چوب بازی میکنن یا چاپ زابلی میرقصن کلا پایه ثابت مراسماتمونه.. دیگه اینکه.. اینو یادم رفت بگم.. سر سفره عقد بعد از عقد هم اقوام باید کادو میدادن...
بعد از مراسم عروسی.. روز سوم ، مراسم پاتختی بوده که مخصوص خانمهاست..
عروس، میشنسته و خانمهای اقوام و فامیل میومدن خونه و با کیک مراسم عقد ازشون پذیرایی میشده و اقوام با خودشون هدایایی غیر نقدی مثل ظرف، پتو، هر چی این مدلی که توی وسایل عروس میگن ممکنه کم باشه یا به درد زندگیشون بخوره میاوردن...
.....
اینا رو که الان برای شما نوشتم میبینم چقد رسم و رسومات قدیمیها پر از خرج و هدیه و کادو بوده😁 خیلی تجملاتی بوده..
الان یه مراسم عقد و عروسیه که توی یه روزه اونم فقط یه شام و توی تالار و هدایا هم فقط سر سفره عقد و همون پاورداری هست که اونم اگر پاورداری انجام بشه..
خیلی تغییرات داشتیم نه😀
البته قبلا هم گفتم که برخی خانواده ها بخاطر وام ازدواج که بتونن بردارن و جهیزیه بخرن یا هزینه مراسم جور بشه اول عقد میکنن و بعد مراسم میگیرن..
.........
اهان اینم بگم اون لینکی که براتون میفرستم روی اشعاری که نوشتخ شده دقت کنین این اشعار دقیقا توی مراسماتی که من اینجا گفتم هم خونده میشدن .. بعد یه رسم دیگه م که من خاطرمه اینه که توی عروسی خانواده داماد یه بچه پسر رو روی پای دختر میگذارن چون میگن اینجوری بچه عروسشون پسر میشه (اون خانواده های پسر دوستی که اگر بچه دختر باشه سریع طلاق میگیرن😒)
یه چیزه دیگه م که هست اینه که اینجا دختر عمو پسرعمو زمانهای قدیم ناف برید بودن.. دیگه یه چیز دیگه م که هست اینه که اینجا بعضی خانواده ها زن به زن میشن ... یعنی اقایی که اومده از یه خانواده دختر گرفته برادر اون دختر با خواهر شوهرش ازدواج میکرده و اگر بین یکی از زوجین زندگیشون خراب میشده اون یکی هم زندگیشو به اجبار خانواده ش باید خراب میکرده.. متاسفانه هنوزم هستن از این جور ادما...
......
دیگه چیزی یادم نمیاد...
.....
ممنونم برای لینک تیرگان ۱۳.. جالب بود.. ما هم از اینجور مراسمات داریم.. مثلا ماه رمضون ها رمضون الله مراسمیه که قبلا ها انجام میدادن الان نمیدونم و ندیدم...
اصن خیلی از رسم ها و سنت ها به فراموشی سپرده میشه...
......
لباس محلی داریم ها ولی توی عروسی ، عروس و داماد لباس محلی نمیپوشن.. از قدیما نمیدونم ... از زمان پدر و مادرم اینا که میدونم میگفتن که لباس عروس میپوشیدن و کت و شلوار.. عکساشونم همینجوری بوده.. لباس محلی فک نکنم... بازم اگر بوده نمیدونم..
ولی لباس محلی داریم که برای ما خانمهای سیستانی دامن مون یه دامن خیلی کلوشه که کوتاه م هست و تا روی زانو هست تقریبا.. با کل ایران که دامنهای بلند و رنگی میپوشن از ما دامن های کوتاه و رنگهای تکی و شاد هست...
باقی کامنتها میمونه پای سیستم بشینم بعد پاسخ بدم.. ممکنه زمان ببره..
خب من سعی کردم مقاله طور بنویسم.. اون چیزی که از بقیه شنیدم یا توی عروسی اقوام یادمه دیدم رو نوشتم... اون لینکم میفرستم ... احتمالا اون لینکم مربوط به رسم و رسومات خیلی خیلی قدیمی بوده باشه که ماها نبودیم...
🙂🌼
راستی نوشتن توی وبلاگم و اختصاص دادن یه پست به این موضوع رو بخاطر اینکه نمیخواستم کلمات کلیدواژه بشن و به وبم برسن اونجا ننوشتم و همینجا نوشتم...
منم باید از این به بعد حداقل کمی در این زمینه و فرهنگ مردم کشورمون کمی مطالعاتم رو افزایش بدم یعنی خیلی خیلی افزایش بدم🤭
.. pari
سلام
ممنونم برای توضیحاتتون.. جالب بود..
تا حالا هیچ کدوم از این مدل رسم و سنتها رو نشنیده بودم..
برای همین وقتی نوشتین با چوب نازک ترکه پشت عروس میزنن فک کردم عروس رو کتک میزنن😅 ولی انگاری دعای خیر برای بچه دار شدنه..
فهمیدم چقدر اطلاعاتم در مورد رسم و رسومات ازدواج توی کشورمون کم هست و چیزی جز رسم و رسوم شهر خودمون نمیدونم .. البته رسم و رسومات اینجا رو هم از اونجایی که خودم بشخصه علاقه ای به رعایتشون ندارم از یاد بردم چیز زبادی از رسومات شهر خودمونم یادم نیست.. 😅
باید سعی کنم حداقل بعنوان اطلاعات عمومی یکم اطلاعاتم رو بالا ببرم.. 🙂
.. pari
سلام
این رسم چه معنی ای میده؟ مثلا اون نون نشون دهنده روزی ای که عروس با خودش به خونه داماد میبره؟
یا چوب ترکه مانند که گفتین، که اروم پشت عروس میزنن، این عمل چی رو میرسونه؟ معنی خاصی داره؟
نار چیه که داماد میزنه؟ یعنی به چی میگین نار؟ یه بسته س؟
🤔😄یه عالمه سوال ایجاد شد از رسمی که تعریف کردین🙂
خوبی حرف زدن همینه دیگه، وقتی از دو فرهنگ متفاوت باشی با حرف زدن سر یسری رسم و رسوم به توافقاتی دو خانواده میرسن...
.. pari
سلام
هی میگم یه کامنتی بود من خونده بودم چرا نیست..
😁
خیلی خوب میشه اگر توی یه همچین مراسماتی دو خانواده با هم حرف بزنن و تقسیم کار و وظایف بشه و کمک بگیرن..
حالا اگر دو طرف فامیل باشن که راحتتره.. ولی اگر دو طرف، خانواده هاشون غریبه باشن، خیلی خوب میشه که خانواده ها با هم حرف بزنن و این قضیه رو قبل از مراسم حل کنن و از دو خانواده کمک باشن و کارها رو به یسری از افراد فامیل (در هر دو طرف) بسپرن تا فشار روانی کمتری روی خانواده ها و مخصوصا خود عروس و داماد هم بیاد..
اینکه فردی هست که اشپزی دستشون هست خیلی خوبه.. دیگه همه بهشون اعتماد کردن و قطعا از مهمانها خوب پذیرایی میشه..
واقعا سخت بود... ولی تجربه شد دیگه...
واقعا دمشون گرم.. خدا خیرشون بده و بهترینا براشون پیش بیاد🙏🌹
....
انشاالله همین طور باشه که گفتین..
+🙏🌹
.. pari
سلام
ممنونم😀
خب خدا رو شکر.. امیدوارم خوشبخت و عاقبت به خیر بشن🙏🍀🌼
من چرا زار میخوام بزنم😅
خب راستش ما تنها بودیم کسی کمک نکرد و توی چند روز قبل از مراسم هیچ کدوم از مهمانها نیومدن خونه مون، خونه بقیه اقوام رفتن که مثلا ما راحت باشیم مجبور به پذیرایی و اینجور کارا از مهمون نشیم. اما روز عروسی دقیقا صبحش که ما خواهرای داماد باید میرفتیم ارایشگاه، خونه مهمون اومده بود و اصن وضعی بود.. دیر رفتیم ارایشگاه، دیر رسیدیم به تالار، بعده عروس و دوماد.. من و یکی از ابجیام به موقع رسیدیم بقیه ابجیام همزمان با شام رسیدن تالار.. اینقدر درگیر بودیم حواسمون باشه همه مهمانها پذیرایی بشن که چی بگم.. فقط کار بود.. بدتر اینکه اصن با عروس و دوماد عکسی نگرفتیم این از همه بدتره😐😶
باز بلافاصله بعد شام تند تند ما خانواده داماد اومدیم خونه که از مهمانها وقتی میان استقبال کنیم و از اونور جلوی پای عروس و دوماد گوسفند قربونی میکردن اومده بودن پشت در بودن باید میومدیم..
بدترین چیزی که یادمه همون عکس نگرفتنه بود حتی از خودمونم وقت نکرده بودیم عکس بگیریم و بعدم اصن خوش نگدشت.. توی خونه م همه یهو گرفتن چایی میخوایم سرده و میچسبه و فلان.. ما هم گازو بسته بودیم، گاز نبود اینو بگم که چون توی حیاط ارگ بود و رقص و دورهمی و شلوغ بود گازو قطع کرده بودیم خدای نکرده اتفاقی نیفته.... بلاخره چایی م دادیم ولی خیلی داغون و خسته بودیم.. تنها بودن و کمک نداشتن و فشار کار خیلی سخت بود.. بار روانیشم بماند.. البته دخترعمه هام توی مراسم کمک کردن، تنها کسایی بودن کمک کردن.. اگر اونا نمیومدن خونمون ابجیام به ارایشگاه نمیرسیدن..
ولی عروسی برادرم تجربه خوبی بود.. فهمیدیم دیگه مثل قدیما نیست که همه کمک کنن.. فقط خودمونیم و خودمون...
یعنی بشینم الان زار بزنم باز بگم عکس نگرفتیم🙁😁اونم تنها داداشم😁
------
عجب.. نه بابا عجب! کمتر ته دیگ بخوریم😂تابستون عروسی بگیریم؟!😁
مگه نمیدونین تابستون اینجا طوفانه😄بهترین زمان پاییزه..
واااای، بهتر بفکر قایق و غریق نجات باشین هااا😂
خوشبختانه من ته دیگ نمیخورم 😎😌مشکل طوفان و بارون حله 😂
+ مرسی، فرصتی برای شوخی پیش اومد و منم از این فرصت استفاده کردم، امیدوارم لبخند به لب همه دوستانی که کامنتها رو میخونن بیاد همونطور که من و شما خندیدیم😊🌼
.. pari
سلام
ممنونم..
چقدر خوبه که خوش گذشته😁 امیدوارم شادی ها بیشتر باشه و خوشی های این مدلی بیشتر😊👌
دقیقا اینجور مراسمات خیلی شلوغ میشه و مخصوصا واسه خانواده عروس و داماد همه چی در هم برهم ممکنه بشه و فشار و بار روانی زیادی روی اونها بیاد.. چه خوبه که کمک کردین..
من اصن یاد مراسم برادرم میفته دلم میخواد بشینم زار بزنم 😁
.....
دقیقا همینجوریه و چقدر خوبه که اهل کمک کردن و همکاری توی مراسمات هستین، (از نوشته تون اینجوری برداشت کردم)
خب پس ما رو منتظر نگه میدارین تا بعد داستانشو بنویسین😄 زودتر بنویسین🤭
بارووون ؟! اوه اوه.. این وضعیتی که شما گفتین تا حالا نشنیدم توی عروسی چنین وضعیتی پیش بیاد.. خلاصه اینکه امیر اقا، نگین که عروس ته دیگ زیاد خورده ها( به طرفداری از عروس، از طرف انجمن هواداری عروسها) این اتفاق افتاده.. نوبت خودتونم میشه😁 اونوقت سیل راه نیفته 🤭
ببینین کی گفتم بهتون😊
+این ضرب المثل رو ما هم میگیم.. فک کنم یه ضرب المثل عمومی هست
.. pari
سلام
امیدوارم خوش بگذره 😀
و آرزوی خوشبختی و عاقبت بخیری برای عروس و داماد دارم🙏🌼
در کل ارزوی خوشبختی برای همه جوون ها دارم. همینطور برای شما دوست خوبم و امیدوارم روزی از عروسی خودتون بنویسین اینکه چقدر سرتون با کارهای قبل از مراسم شلوغه و اصن وقت اومدن و سر زدن به اینجا رو ندارین🤭
یاد برادر خودم افتادم اینقده سرش شلوغ بود که چی بگم...
سلام
همینطوره که میگین👌
زنده و سلامت باشین🍀